„Oznacza to, że przewoźnik zlecający dostawę innemu przewoźnikowi – podwykonawcy, nie zostanie zwolniony z odpowiedzialności za opóźnienia w dostawie, gdy takie będzie mieć miejsce, np. na skutek śnieżycy, zatoru, innego rodzaju utrudnień na drodze” – Uważam, że to jest błędny pogląd. Śnieżyca (nagła i nie zapowiadana) lub zator drogowy jest okolicznością, które przewoźnik nie mógł uniknąć a następstwom zapobiec. Nie ma znaczenia czy przewoźnik wykonywał przewóz sam czy skorzystał z podwykonawcy bo za podwykonawcę odpowiada jak ze siebie samego.
Druga uwaga: w Konwencji CMR nie ma możliwości umawiania się na kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawie (należy udowodnić szkodę).
W prawie przewozowym (kraj) nie jest tak wyraźnie to napisane ale wielu autorów komentarzy do „Prawa przewozowego” również wyklucza kary umowne za opóźnienie w dostawie – przyznaję, że ten pogląd jest sporny (ale ja się do niego przychylam)


&#8222;Oznacza to, że przewoźnik zlecający dostawę innemu przewoźnikowi – podwykonawcy, nie zostanie zwolniony z odpowiedzialności za opóźnienia w dostawie, gdy takie będzie mieć miejsce, np. na skutek śnieżycy, zatoru, innego rodzaju utrudnień na drodze&#8221; &#8211; Uważam, że to jest błędny pogląd. Śnieżyca (nagła i nie zapowiadana) lub zator drogowy jest okolicznością, które przewoźnik nie mógł uniknąć a następstwom zapobiec. Nie ma znaczenia czy przewoźnik wykonywał przewóz sam czy skorzystał z podwykonawcy bo za podwykonawcę odpowiada jak ze siebie samego.
Druga uwaga: w Konwencji CMR nie ma możliwości umawiania się na kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawie (należy udowodnić szkodę). 
W prawie przewozowym (kraj) nie jest tak wyraźnie to napisane ale wielu autorów komentarzy do &#8222;Prawa przewozowego&#8221; również wyklucza kary umowne za opóźnienie w dostawie &#8211; przyznaję, że ten pogląd jest sporny (ale ja się do niego przychylam)

Opóźnienia w dostawie i załadunku. Jak odpowiedzialność przewoźnika reguluje prawo krajowe i międzynarodowe?

FedEx rozszerza ofertę dla e-commerce. Startuje z nową usługą m.in. w Polsce

Zamiast tradycyjnego adresu – „paszport dostawy”. Belgowie pracują nad sprawniejszym dostarczaniem przesyłek

Boisz się podnieść stawkę za przewóz? Jest sposób, by skutecznie wynegocjować podwyżkę

Wcielili w życie pomysł rodem z „Top Gear”. Wodne dostawy do centrum Londynu

Jak e-sprzedawcy powinni przypisywać zapasy do zamówienia? Trzeba dokonać strategicznego wyboru

Szybki test dla łańcucha dostaw. Symulacyjna analiza ryzyka może dać nieoczekiwane rozwiązania

Epidemia i problemy z dostawami. Co powinien zrobić przewoźnik, gdy odbiorca nie chce przyjąć ładunku?

Małe doprecyzowanie zapisu:
„… warto zadeklarować w liście przewozowym lub umowie przewozu kwotę specjalnego interesu w dostawie towaru za dodatkową opłatą dla przewoźnika lub w ramach umówionego przewoźnego. Taką możliwość przewiduje art. 24 Konwencji CMR.”
Taką możliwość przewiduje art. 26 konwencji CMR – art. 24 dotyczy deklaracji wartości towaru. Odnośnie fragmentu „za dodatkową opłatą dla przewoźnika lub w ramach umówionego przewoźnego” dodałbym, że przepis art. 26 konwencji CMR (również art. 24 ) wyraźnie uzależnia skuteczność deklaracji od „umówionej dodatkowej opłaty”, zatem równając do konwencji CMR, deklarowanie kwoty specjalnego interesu i wartości towaru bez umówienia się na dodatkową opłatę (czyli w ramach uzgodnionego przewoźnego) nie wywiera skutków prawnych. Jednakże od strony orzecznictwa, jest możliwe deklarowanie obu bez dodatkowej opłaty – w wyrokach (np. francuskich) można znaleźć tezę, że w razie gdy zleceniodawca dokonał deklaracji w umowie przewozu, a zleceniobiorcą zaakceptował warunki, nie jest wymagane ani dodatkowa opłata, ani też wpisanie wartości w list przewozowy. Oznacza to, że jest możliwa skuteczna deklaracja wartości bez dodatkowej opłaty (czyli w ramach przewoźnego), ale … zostawiania tego sądom raczej bym odradzał.
Miałbym również małe uzupełnienie dotyczące rażącego niedbalstwa.
Otóż nie w każdej sprawie (prowadzone mogą być w różnych sądach i w różnych krajach) będzie brana pod ocenę taka właśnie postać winy. W przepisach i sądownictwie niemieckim, z winą umyślną nie jest równoważone rażące niedbalstwo (od 1999 roku), a lekkomyślność połączona z prawdopodobieństwem wystąpienia szkody. W naszym wymiarze prawnym lekkomyślność tak definiowana występuje jako wina nieumyślna i polski sąd mógłby nie przypisać zachowaniu sprawcy cech umyślności, tym samym dałby szansę na uniknięcie wyższej odpowiedzialności wynikającej z art. 29 konwencji CMR. Ale gdy sięgniemy głębiej, podobnie jest definiowany zamiar ewentualny, który jest jedną z form winy umyślnej. Idąc w tym kierunku, niemiecka lekkomyślność stoi raczej bardziej na równi z polskim zamiarem ewentualnym niż z polskim rażącym niedbalstwem. W naszym systemie prawnym rażące niedbalstwo jak najbardziej jest równane z winą umyślną i sądy częściej przypisują winnym rażące niedbalstwo, niż winę umyślną w postaci zamiaru ewentualnego. Jest wygodniej i skuteczniej.


Małe doprecyzowanie zapisu: 
&#8222;&#8230; warto zadeklarować w liście przewozowym lub umowie przewozu kwotę specjalnego interesu w dostawie towaru za dodatkową opłatą dla przewoźnika lub w ramach umówionego przewoźnego. Taką możliwość przewiduje art. 24 Konwencji CMR.&#8221; 
Taką możliwość przewiduje art. 26 konwencji CMR &#8211; art. 24 dotyczy deklaracji wartości towaru. Odnośnie fragmentu &#8222;za dodatkową opłatą dla przewoźnika lub w ramach umówionego przewoźnego&#8221; dodałbym, że przepis art. 26 konwencji CMR (również art. 24 ) wyraźnie uzależnia skuteczność deklaracji od &#8222;umówionej dodatkowej opłaty&#8221;, zatem równając do konwencji CMR, deklarowanie kwoty specjalnego interesu i wartości towaru bez umówienia się na dodatkową opłatę (czyli w ramach uzgodnionego przewoźnego) nie wywiera skutków prawnych. Jednakże od strony orzecznictwa, jest możliwe deklarowanie obu bez dodatkowej opłaty &#8211; w wyrokach (np. francuskich) można znaleźć tezę, że w razie gdy zleceniodawca dokonał deklaracji w umowie przewozu, a zleceniobiorcą zaakceptował warunki, nie jest wymagane ani dodatkowa opłata, ani też wpisanie wartości w list przewozowy. Oznacza to, że jest możliwa skuteczna deklaracja wartości bez dodatkowej opłaty (czyli w ramach przewoźnego), ale &#8230; zostawiania tego sądom raczej bym odradzał. 
Miałbym również małe uzupełnienie dotyczące rażącego niedbalstwa. 
Otóż nie w każdej sprawie (prowadzone mogą być w różnych sądach i w różnych krajach) będzie brana pod ocenę taka właśnie postać winy. W przepisach i sądownictwie niemieckim, z winą umyślną nie jest równoważone rażące niedbalstwo (od 1999 roku), a lekkomyślność połączona z prawdopodobieństwem wystąpienia szkody. W naszym wymiarze prawnym lekkomyślność tak definiowana występuje jako wina nieumyślna i polski sąd mógłby nie przypisać zachowaniu sprawcy cech umyślności, tym samym dałby szansę na uniknięcie wyższej odpowiedzialności wynikającej z art. 29 konwencji CMR. Ale gdy sięgniemy głębiej, podobnie jest definiowany zamiar ewentualny, który jest jedną z form winy umyślnej. Idąc w tym kierunku, niemiecka lekkomyślność stoi raczej bardziej na równi z polskim zamiarem ewentualnym niż z polskim rażącym niedbalstwem. W naszym systemie prawnym rażące niedbalstwo jak najbardziej jest równane z winą umyślną i sądy częściej przypisują winnym rażące niedbalstwo, niż winę umyślną w postaci zamiaru ewentualnego. Jest wygodniej i skuteczniej.