Liczba chorych na cukrzycę stale rośnie. Są to przeważnie ludzie, którzy ze względu na swój wiek mogą, a nawet powinni pracować zawodowo. Jak mówią: choroba nie wybiera, ale czy stanowi barierę w podjęciu pracy jako zawodowy kierowca?
Polskie Towarzystwo Diabetologiczne, opracowując zalecenia dotyczące aktywności zawodowej pacjentów z cukrzycą, uznało, że poza nielicznymi, ściśle określonymi sytuacjami nie ma powodu, by osoby te nie pracowały.
Istnieją bowiem zawody, w których epizody hipoglikemii (niedocukrzenia organizmu) mogą, ze względu na ryzyko utraty świadomości, narazić chorego lub osoby z jego otoczenia na poważne niebezpieczeństwo. Ograniczenia mogą też wynikać z późniejszych powikłań cukrzycy, np. niedowidzenia czy utraty wzroku.
Istnieją cztery podstawowe grupy zawodów, których wykonywanie przez cukrzyków jest przeciwwskazane: zawody mające związek z bezpieczeństwem publicznym (maszynista, motorniczy, pilot, kierowca zawodowy – samochody ciężarowe i autobusy, sternik, zwrotniczy i strażnik przejazdów kolejowych, operator dźwigów); zawody związane z pracą na wysokości (dacharz, kominiarz, murarz, elektryk, strażak, przewodnik górski, artysta cyrkowy) i obsługą niebezpiecznych maszyn; zawody uniemożliwiające stosowanie właściwej diety i leczenia (kucharz, piekarz, cukiernik, pracownik zmianowy, komiwojażer, aktor); zawody wymagające dobrego wzroku (zegarmistrz, włókiennik, hafciarka, profesje związane z pracą z mikroskopem i przy komputerze).Dwie pierwsze grupy dotyczą osób leczonych insuliną.
Miejsce pracy powinno spełniać pewne wymagania – chory powinien mieć możliwość sprawdzenia poziomu cukru we krwi, wykonania iniekcji insuliny czy zjedzenia przekąski w razie potrzeby. Ważne jest też, by był ktoś, kto w razie ewentualnego wystąpienia epizodu ciężkiej hipoglikemii mógłby mu pomóc. Stąd warto poinformować pracodawcę o swoim schorzeniu.
Najlepiej, żeby godziny pracy były regularne, znacznie łatwiej wtedy kontrolować poziom cukru. Jednak praca zmianowa lub nienormowany jej czas nie stanowi dla tych chorych przeciwwskazania – w tych przypadkach trzeba po prostu wszystko dobrze zaplanować.
Rozpoznanie lekarskie cukrzycy insulinozależnej nie powinno być powodem dyskryminacji kandydata na kierowcę.
W praktyce lekarze raczej nie dopuszczają osoby z cukrzycą insulinozależną do zawodowego prowadzenia pojazdów.
Argumentacją jest głównie możliwość niedocukrzenia oraz utraty kontroli nad pojazdem i w następstwie zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego. Asekuracyjna postawa wiąże się również z coraz częstszą odpowiedzialnością karną lekarzy, za dopuszczenie do zawodu chorego kierowcy, który spowodował np masową katastrofę z ofiarami śmiertelnymi.
Ponadto praca kierowcy wiąże się często z pracą podobną do zmianowej, częstą jazdą w nocy co powoduje trudności w utrzymaniu właściwego poziomu cukru.
W przypadku wystąpienia cukrzycy u zawodowego kierowcy nie może on transportować dużych lub niebezpiecznych ładunków.
O tym, czy chory na cukrzycę może wykonywać dotychczasową pracę, orzeka specjalista medycyny pracy – na podstawie zaświadczenia wydanego przez lekarza prowadzącego daną osobę.
Jak wynika z badań, prawidłowo leczeni chorzy nie mają poważnych powikłań i jako pracownicy są tak samo efektywni, jak ludzie zdrowi.
Autor: Paulina Pożarycka
Źródło: http://prawo-jazdy.zwolnienielekarskie.pl/Badania-kierowcow-cukrzyca