Transport zwierząt

Prawo polskie precyzyjnie reguluje warunki transportu zwierząt i odpowiedzialności przewoźników. Ogólne przepisy mają na celu zapewnienie, aby zwierzęta w czasie transportu nie były narażone na cierpienia czy śmierć, a dotyczą one m.in. wymagań co do środka transportu i czasu trwania przewozu. Środek transportu to nie tylko samochód, ale i pociąg, statek, samolot, a także kontener, przenośny boks lub pojemnik przeznaczony do przewozu zwierząt.

Ogólne warunki przewozu zwierząt wymienione w ustawie są następujące:

– zwierzęta muszą być prawidłowo ulokowane, a używane uwięzi nie mogą im krepować leżenia i wstawania podczas transportu
– podłogi pojazdów używanych do transportu powinny mieć odpowiednią nawierzchnię, zapewniającą przyczepność kończyn oraz umożliwiającą utrzymanie higieny
– środki transportu zwierząt powinny spełniać warunki utrzymania odpowiedniej temperatury, wentylacji, przestrzeni oraz naturalnej pozycji
– w trakcie dłuższego transportu, zwierzęta muszą mieć zapewnioną wodę, karmę oraz odpoczynek
– zwierzętom chorym lub rannym bezzwłocznie zapewnia się pomoc weterynaryjną
– zwierzęta wwożone do kraju oraz wywożone za granicę muszą być wiezione najkrótszą drogą bez zbędnych postojów, a ich odprawa graniczna odbywa się poza kolejnością.

Ustawa zawiera także pewne zakazy odnoszące się do transportu, a mianowicie zabrania się ich przewożenia w okresie okołoporodnym, oddzielania od matek zwierząt młodych, które nie są jeszcze zdolne do przyjmowania stałych pokarmów oraz przeładunku bez odpowiedniego zabezpieczenia.

Przepisy obciążają przewoźnika także pewnymi obowiązkami formalnymi, związanymi z zapewnieniem fachowej opieki oraz posiadaniem wskazanych dokumentów. Przewoźnik może bowiem przyjąć zwierzęta do transportu tylko wówczas, gdy:

– został wyznaczony przez nadawcę opiekun (osoba, która podczas transportu dozoruje zwierzęta) zwierząt albo gdy przewoźnik sam podejmie się sprawowania nad nimi opieki, albo gdy nadawca zapewnił opiekuna w miejscach i na czas postoju
– został przedłużony plan trasy w przypadku, gdy wraz z postojami będzie trwał dłużej niż 8 godzin
– nadawca dostarczył świadectwo miejsca pochodzenia zwierząt lub inny dokument identyfikacyjny oraz świadectwo zdrowia zwierząt
– nadawca złożył pisemne oświadczenia, że zwierzęta zostały odpowiednio przygotowane do transportu

Podczas transportu zwierzęta nie mogą być podnoszone za pomocą środków mechanicznych ani ciągnięte za głowę, rogi, kończyny sierść lub ogon, a klatki i kontenery powinny być ustawiane w sposób umożliwiający przyjęcie przez zwierzęta naturalnej pozycji i zapewniać wentylację.

W rozporządzeniu jest również ujęte wymaganie dotyczące czasu trwania transportu.
Czas transportu może być dłuższy niż 8h, gdy:

• na podłodze pojazdu jest dużo ściółki
• są specjalne pojemniki na paszę, wodę, które nie ulegają zanieczyszczeniom przez spaliny i odchody
• karmniki, wiadra do pojenia są schowane i wyciągane na postoju oraz myte po każdorazowym transporcie
• jest wystarczająca powierzchnia do odpoczynku w pozycji leżącej
• konwojent może dotrzeć do wszystkich zwierząt
• wentylacja mechaniczna – wymiana powietrza także w czasie postoju
• monitoring parametrów w kabinie przewoźnika
• przesuwane przegrody do odgradzania zwierząt
• podłączenie wody w celu uzupełnienia zbiorników
• u świń poidła samoczynne i stały dostęp do wody: po 8h prysznice, które zraszają zwierzęta, żeby nie doszło do przegrzania;
• muszą też być przerwy, postoje

Przewóz zwierząt pojazdem I klasy:

• cielęta, koźlęta, jagnięta – po 9h postój – 1h odpoczynku, karmienie, pojenie – następne 9h (razem 18h) – miejsce przeznaczenia lub postój z wyładowaniem na min. 24h
• bydło, owce, kozy – 14h – 1h postoju – następne 14h (razem 29h) – baza lub wyładowanie (24h odpoczynku)
• konie – 24h bez przerwy, ale co 8h krótkie przerwy na pojenie i karmienie
• świnie – 24h bez przerw i stały dostęp do wody
• transport można przedłużyć o 2h, jeżeli w tym czasie dojedzie do miejsca przeznaczenia

Punkt postojowy – musi być zarejestrowany w spisie Unii Europejskiej. Funkcjonuje w Polsce na bazie rozporządzenia. Musi spełniać warunki utrzymania dla konkretnego gatunku. Są pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii. Właściciel punktu zapewnia opiekę weterynaryjną. Jeżeli zwierzę nie nadaje się do dalszego transportu – nie może jechać dalej.