Dyrektywa ma poprawić warunki pracy przez wprowadzenie bardziej przejrzystych zasad zatrudnienia, a równocześnie pomoć w adaptacji rynku pracy do nowych okoliczności. W dyrektywie wprowadza się minimalne prawa i uaktualnia przepisy dotyczące informacji przekazywanych pracownikom na temat warunków pracy.
Dla branży transportowej najbardziej kontrowersyjny jest Artykuł 7 wspomnianej Dyrektywy. Przepis ten nakazuje pracodawcy, którego pracownik wyjeżdża do pracy do innego państwa członkowskiego, przekazanie dokumentów, w których muszą znajdować się następujące informacje:
- państwo lub państwa, w których praca za granicą ma być wykonywana oraz przewidywany czas trwania tej pracy,
- waluta, w której będzie wypłacane wynagrodzenie,
- w stosownych przypadkach – świadczenia pieniężne lub rzeczowe związane z wykonywaniem przydzielonej pracy,
- o tym, czy zapewniony jest powrót pracownika do kraju, a w stosownych przypadkach – jakie są warunki takiego powrotu pracownika.
Jeszcze bardziej rygorystyczny jest pkt 2 tego przepisu, który wymaga, aby w dokumentach pracownika delegowanego przed wyjazdem znajdowały się informację o:
- przysługującym mu wynagrodzeniu zgodnie z obowiązującym prawem przyjmującego państwa członkowskiego,
- w stosownych przypadkach o dodatkach związanych z delegowaniem oraz o ustaleniach dotyczących zwrotu wydatków na pokrycie kosztów podróży, wyżywienia i zakwaterowania,
oraz link do jednej oficjalnej krajowej strony internetowej opracowanej przez przyjmujące państwo członkowskie zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE 15.
O ile określenie państwa, w którym ma być wykonywana praca oraz waluty, w której będzie wypłacane wynagrodzenie, nie będą stanowiły problemu, to określenie przed wyjazdem stawki wynagrodzenia dla kierowcy może być niełatwym zadaniem.
Po pierwsze dlatego, że trasa kierowcy jest często nieprzewidywalna. Po drugie dlatego, że nie ma nigdzie podanej oficjalnej strony, na której można sprawdzić stawki płacy minimalnej w danym państwie członkowskim, mimo że stawki branżowe dla kierowcy powinny być ustalone po wprowadzeniu Pakietu Mobilności przez każdy kraj Unii Europejskiej (często ich wysokość jest uzależniona od wielu czynników takich jak: wiek, doświadczenie, liczba godzin pracy w tygodniu oraz rodzaj wykonywanych zadań).
Niestety, na chwilę obecną znalezienie takiej strony w każdym kraju jest utrudnione chociażby ze względu na barierę językową.
UWAGA!
Pracodawca nie będzie musiał spełniać powyższych wymogów, w przypadkach gdy czas trwania pracy kierowcy za granicą – nie przekracza czterech kolejnych tygodni.
Przypomnijmy, że przepisy Pakietu Mobilności wprowadziły obowiązek organizacji pracy kierowców w taki sposób, aby umożliwić im::
- powrót do centrum operacyjnego pracodawcy, które jest zwyczajową bazą dla danego kierowcy i w którym rozpoczyna się jego tygodniowy okres odpoczynku w państwie członkowskim siedziby pracodawcy,
- lub powrót do miejsca zamieszkania kierowcy w każdym okresie czterech kolejnych tygodni.
Oznacza to, że jeśli kierowca nie będzie w trasie za granicą dłużej niż 4 tygodnie, pracodawca nie musi spełniać powyższych obowiązków.
Dodać należy, że każde państwo członkowskie może określić w swoich przepisach inny okres, po którym należy spełnić dodatkowe wymogi.
W Polsce obowiązki te będą uregulowane w Kodeksie Pracy, jednak na tę chwilę projekt jest w fazie procedowania i jest mało prawdopodobne, aby nowe przepisy weszły w życie do 2 sierpnia 2022 r.
Kary za brak spełnienia nowych obowiązków będą ustalone w każdym państwie członkowskim indywidualnie. Sankcje te mają być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
