Od 1 października 1941 roku do 31 maja 1945 roku Amerykanie wysłali do Rosji 17,5 mln t frachtu (w tym 3,8 mln t żywności jak konserwy i masło, 2,5 mln ton ropy i wyrobów ropopochodnych, 2,3 mln t pancernej stali), z czego Niemcy zatopili 1,3 mln t. Rosjanie otrzymali ze Stanów Zjednoczonych m.in. 427,3 tys. ciężarówki Studebaker i Dodge.
Oprócz tego w dostawach sprzętu zza oceanu było: 50,5 tys. Willysów, 35 tys. motocykli, 13,3 tys. ciągników i transporterów opancerzonych. W tym samym czasie produkcja rosyjskich fabryk sięgnęła 342,6 tys. samochodów. Część pojazdów Rosjanie przekazali sformowanym przez siebie jednostkom polskim, które od marca 1944 roku formowały jednostki transportowe.
Zbigniew Kikiewicz, po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Zmotoryzowanej w Riazaniu, w 1944 roku został skierowany w randze porucznika do 1 samodzielnego batalionu samochodowego. Zadaniem batalionu był dowóz amunicji na pierwszą linię frontu i wywóz rannych.
Samochody stanowiły wówczas najbardziej łakomy kąsek dla nieprzyjacielskich samolotów, bowiem trafiony samochód z amunicją wybuchał i rozrywał się na kawałki, a niedostarczenie amunicji na czas groziło załamaniem się ataku” – wspominał Kikiewicz.
1 Armia WP w styczniu 1945 roku miała w oddziałach transportowych 669 samochodów skrzyniowych o łącznej ładowności 1770 ton i 50 cystern, o łącznej ładowności 119 ton. Brakowało 3 tys. kierowców ze zgłoszonego zapotrzebowania na 9 tys. osób.
W ciągu dwóch tygodni walk na Wale Pomorskim (od 14 lutego do 1 marca) 1 Armia WP zużyła 902 samochody amunicji (ok. 2,7 tys. ton), z tego 28 proc. przewieziono samochodami 1 AWP, resztę transportem naczelnego dowództwa (rosyjskim).
Pułkownik Władysław Filar szacował, że podczas przygotowania operacji berlińskiej w kwietniu 1945 roku transport samochodowy przewiózł 80 procent tonażu, a w czasie operacji 90 procent tonażu. Reszta przypadała na kolej.
W kolejnym odcinku Historii transportu w Trans.INFO:
O tym, jak wyglądało prowadzenie biznesu transportowego po II wojnie światowej