Zgodnie z nowymi regulacjami, zawodowe prawo jazdy kategorii C będzie można uzyskać już w wieku 18 lat – o ile kierowca posiada świadectwo kwalifikacji zawodowej (CPC). Obecnie obowiązujący wiek minimalny to 21 lat. Zdaniem europosłów zmiana ta ma pomóc firmom transportowym w przyciągnięciu młodszych pracowników do zawodu i złagodzić rosnący niedobór kierowców w całej UE. Za przyjęciem porozumienia zagłosowało 36 członków komisji TRAN, przeciw było 6.
W pakiecie zmian znalazł się także zapis o wprowadzeniu cyfrowego prawa jazdy, dostępnego przez aplikację „Europejski Portfel Tożsamości Cyfrowej” najpóźniej do końca 2030 roku. Kierowcy nadal będą mogli wystąpić o fizyczny dokument, jeśli będą tego chcieli.
Programy nauki jazdy od 17. roku życia
Reforma przewiduje również możliwość wprowadzenia – decyzją państw członkowskich – jazdy z asystą od 17. roku życia dla kategorii B, C, C1 i C1E. Takie rozwiązania mają na celu umożliwienie młodym kierowcom zdobywania nadzorowanego doświadczenia przed samodzielnym prowadzeniem pojazdów komercyjnych.
Krok do uznawania praw jazdy z krajów spoza Unii
Nowelizacja utoruje również drogę do stworzenia wspólnotowych zasad ułatwiających wymianę praw jazdy wydanych poza UE – o ile spełniają one unijne standardy. Międzynarodowa Unia Transportu Drogowego (IRU) pozytywnie oceniła ten kierunek, choć zaznaczyła, że porozumienie nie rozwiązuje w pełni problemu uznawania kwalifikacji zawodowych kierowców spoza Wspólnoty. Bez wzajemnego uznania uprawnień zawodowych, operatorzy z Unii nadal nie mogą zatrudniać takich kierowców – zauważa IRU.
To wyraźny sygnał, że Europa poważnie traktuje potrzeby swojej kadry transportowej: poprzez cyfryzację, jasne przepisy i większe uznawanie kompetencji kierowców z państw trzecich – skomentowała Raluca Marian, dyrektorka ds. doradztwa UE w IRU.
Parlament Europejski ma głosować nad dyrektywą w pełnym składzie jesienią. Ostateczna akceptacja przez Radę UE nastąpi po tym głosowaniu. Po przyjęciu nowych przepisów, państwa członkowskie będą miały od 4 do 6 lat na wdrożenie zmian do prawa krajowego – w zależności od konkretnej regulacji.
