Dane statystyczne pokazują, że każda firma transportowa w ciągu roku traci przeciętnie około 5 proc. zysku z powodu nieuczciwych kontrahentów. Są to wierzytelności, których nie da się odzyskać i bardzo często dłużnicy pochodzą z zagranicy. Wielu klientów Kancelarii TransLawyers ma wątpliwości co do tego, czy dług za granicą można zaliczyć w koszty i na jakich zasadach.
Dawno minęły czasy, w których firmy z zagranicy (tj. z państw Europy Zachodniej) płaciły terminowo faktury. Co zatem zrobić w sytuacji, gdy kontrahent z zagranicy nam nie zapłacił, a podejrzewamy, że może znajdować się w złej sytuacji finansowej? Czy celowym jest podejmowanie działań sądowych i egzekucyjnych w takiej sytuacji?
Polski ustawodawca przewiduje w przedmiotowej sytuacji możliwość uznania nieściągalnych wierzytelności zagranicznych za koszt prowadzonej działalności dla celów podatkowych. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istnieje taka możliwość, gdy są to wierzytelności, które uprzednio:
1. zostały zarachowane jako przychody należne;
2. są to wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony przepisami.
W świetle powyższego, istotnym jest stwierdzenie, że dług za granicą jest nieściągalny. Nie wystarczy jedynie stwierdzenie, że faktura nie zostanie opłacona lub występuje opóźnienie w zapłacie przez kontrahenta. W celu uznania wierzytelności za ostatecznie nieściągalną należy podjąć wszelkie czynności prowadzące do jej wyegzekwowania.
Sposoby na wykazenie nieściaglaności długu
Zatem w jaki sposób można wykazać, iż wierzytelność jest rzeczywiście nieściągalna?
Pierwszym sposobem jest postanowienie o nieściągalności, które wydaje właściwy organ postępowania egzekucyjnego. Uzyskujemy zatem orzeczenie przed sądem zagranicznym stosując tryb postępowania wiążący się z najniższymi kosztami. Następnie kierujemy je do wykonania przez organ egzekucyjny kraju, w którym siedzibę ma dłużnik.
Drugi sposób polega na sporządzeniu protokołu stwierdzającego, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności zagranicznej byłyby równe albo wyższe od jej kwoty. W tym celu możemy podeprzeć się np. wyciągiem ze stawek urzędowych lub ofertami z kilku zagranicznych kancelarii adwokackich. Zamiast takiego protokołu, możemy zlecić kancelarii prawnej przygotowanie opinii prawnej w tym zakresie.
Trzecim sposobem na wykazanie nieściągalności wierzytelności zagranicznej jest posłużenie się postanowieniem sądu o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, umorzeniu lub zakończeniu postępowania upadłościowego. W tym przypadku koniecznym będzie wszczęcie postępowania upadłościowego przeciwko dłużnikowi za granicą lub zgłoszenie wierzytelności do wszczętego już postępowania.
Zamknięty katalog dokumentów
Wymienione sposoby udokumentowania nieściągalności stanowią katalog zamknięty. Zatem uznanie za koszty wierzytelności nieściągalnej na podstawie jakiegokolwiek innego dokumentu nie będzie uznane przez organ podatkowy. Podejmując kroki w celu wykazania nieściągalności długu za granicą, przedsiębiorca prowadzący firmę transportową może zaliczyć go w koszty ograniczając w ten sposób poniesioną przez siebie stratę.
Jeśli chcecie Państwo sprawdzić, czy możecie ograniczyć poniesione straty przez nierzetelnego kontrahenta z zagranicy lub nie wiecie, jak pozyskać niezbędne dokumenty w celu uznania wierzytelności za nieściągalną, zapraszamy do kontaktu.
Fot. Pixabay/martaposemuckel