Historia transportu – odc. 119. O tym, gdzie kierowcy międzynarodowi napotykali największe trudności

Życie kierowców uprzykrzały niepraktyczne regulacje. Brytyjczycy ukuli powiedzenie, że austriackie Alpy są największą naturalną przeszkodą w Europie, zaś austriacka biurokracja największą sztuczną. W latach 60. przekroczenie austriackiej granicy mogło trwać nawet 15 godzin. W kolejnej dekadzie była to tylko jedna godzina.

Przewozy dalekodystansowe w Turcji były wielkim wyzwaniem

Jeszcze gorzej sytuacja wyglądała w Turcji. Utrudnieniem były nie tylko kowbojska jazda lokalnych kierowców, ale i trudne warunki geograficzne, stanowiące często potężne wyzwanie dla ówczesnej techniki samochodowej. 

Na długich górskich zjazdach hamulce potrafiły się palić. Kierowcy z przerażeniem wspominali wypadek, gdy jakaś ciężarówka z rozgrzanymi, nieskutecznymi hamulcami rozpędziła się na pochyłości do blisko 160 km/h i spadła w przepaść. Wypadek oznaczał więzienie, a gdy kierowca odniósł ranny było jeszcze gorzej, bo nie mógł oczekiwać pomocy. 

Warunki drogowe wymagały nieustannej uwagi i czujności. Asfalt potrafił się nagle skończyć i dalej wiodła szutrowa, wyboista szosa. Brytyjczycy wspominali z kolei, że w Iranie ciężarówka wpadła w dziurę, a kierownica tak szarpnęła, że złamała kierowcy rękę. Często zamiast drogowskazów musieli używać kompasów, a podróż przebiegała w kłębach pyłu. 

Przybysze z Europy zaskoczeni byli, że w Azji woda jest tak cenna jak olej napędowy. Natomiast miejscowi dziwili się przybyszom, nie ufali im i np. w lokalnych bankach mogło nagle okazać się, że niektóre czeki są nieważne.