Unia Europejska i Indonezja zakończyły negocjacje nad CEPA oraz umową o ochronie inwestycji. Ten krok został politycznie przygotowany poprzez porozumienie pomiędzy przewodniczącą Komisji Europejskiej Ursulą von der Leyen a prezydentem Indonezji Prabowo Subianto w lipcu 2025 roku.
Nasza umowa z Indonezją otwiera nowe możliwości dla przedsiębiorstw i rolników” – stwierdziła von der Leyen. – „Daje nam również stabilne i przewidywalne dostawy surowców krytycznych, niezbędnych dla europejskiej technologii ekologicznej i przemysłu stalowego.”
Ulgi w cłach – Nowe możliwości rynkowe
Umowa przewiduje zniesienie ceł importowych na 98,5 proc. wszystkich linii taryfowych. Według Komisji Europejskiej eksporterzy europejscy zaoszczędzą rocznie około 600 mln euro na cłach. Najwięcej zyskają sektory: motoryzacyjny, chemiczny, inżynierii mechanicznej, a także przemysł rolny i spożywczy.
Komisarz ds. handlu Maroš Šefčovič podkreślił, że umowa otwiera „nowe drzwi na dynamicznym i rosnącym rynku” dla europejskich firm. Zaznaczył również, że obecne indywidualne cło importowe w wysokości 50 proc. na pojazdy silnikowe w Indonezji będzie stopniowo znoszone – to jasny sygnał dla rozszerzenia eksportu samochodów i pojazdów elektrycznych z Europy.
Zalety dla transportu i logistyki
Dla sektora logistycznego CEPA oznacza przede wszystkim bardziej przewidywalne łańcuchy dostaw i stabilne warunki rynkowe. Indonezja, licząca około 283 mln mieszkańców, odgrywa rosnącą rolę jako kraj produkcyjny i eksportowy w Azji Południowo-Wschodniej.
Uproszczone procedury eksportowe oraz rozwój usług w kluczowych sektorach, takich jak IT i telekomunikacja, umożliwią dostawcom usług transportowych i logistycznych efektywniejsze operowanie. Jednocześnie promowana będzie integracja łańcuchów wartości pomiędzy UE a Indonezją.
Logistyka zasobów również odgrywa kluczową rolę: Indonezja jest jednym z wiodących światowych producentów niklu i cyny, niezbędnych do produkcji baterii i pojazdów.
Umowa daje możliwość zabezpieczenia stabilnych i niezawodnych łańcuchów dostaw” – podkreśliła prezydent VDA Hildegard Müller.
Zrównoważony rozwój w centrum uwagi
Centralnym elementem umowy jest jej filar zrównoważonego rozwoju. Porozumienie paryskie w sprawie klimatu zostało wpisane jako wiążący składnik. Promowane będą również handel i inwestycje w technologie niskowęglowe i odnawialne źródła energii.
Współpraca w wrażliwym sektorze oleju palmowego ma być rozwijana, aby wzmocnić standardy ekologiczne i ochronę społeczną.
W dzisiejszej nieprzewidywalnej gospodarce globalnej, relacje handlowe nie są tylko narzędziami ekonomicznymi – są aktywami strategicznymi, które sygnalizują zaufanie, koordynację i odporność” – zaznaczył Šefčovič.
Biznes i stowarzyszenia z zadowoleniem przyjmują umowę
Przemysł niemiecki pozytywnie ocenił porozumienie.
Prezydent VDA Hildegard Müller nazwała je „ważnym rynkiem wzrostu i dywersyfikacji” dla niemieckiego przemysłu motoryzacyjnego. Szczególnie dla dostawców już obecnych w Indonezji CEPA tworzy nowe perspektywy.
Dyrektor generalny BDI Wolfgang Niedermark podkreślił, że Azja Południowo-Wschodnia to „centralny element strategii dywersyfikacji Niemiec”. W obliczu geopolitycznych niepewności umowa z Indonezją jest strategicznym posunięciem.
Wreszcie UE prezentuje się w polityce handlowej i popycha do przodu dywersyfikację łańcuchów dostaw. Ważne jest, aby na stałe wykluczyć zakazy eksportu, na przykład na nikiel” – zaznaczył Volker Treier, szef handlu zagranicznego DIHK.
Kolejne kroki
Teksty negocjacyjne zostaną teraz poddane przeglądowi prawnemu i przetłumaczone na wszystkie języki urzędowe UE. Następnie, po zatwierdzeniu przez Radę, zarówno Parlament Europejski, jak i Parlament Indonezji muszą ratyfikować umowę, aby stała się prawnie wiążąca.
„Teraz istotne jest, aby przedsiębiorstwa mogły szybko korzystać z nowych możliwości” – Treier zaapelował o szybkie przyjęcie dokumentu.
Znaczenie dla transportu i logistyki
Dzięki CEPA UE nie tylko zabezpiecza dostęp do jednego z największych rynków Azji Południowo-Wschodniej, ale również wzmacnia swoją rolę w globalnych łańcuchach dostaw.
Dla firm logistycznych oznacza to m.in.:
- zwiększony wolumen towarów na trasie UE–ASEAN, szczególnie w logistyce motoryzacyjnej i rolniczej,
- pewność planowania w zakresie krytycznych surowców, takich jak nikiel do baterii,
- nowe możliwości biznesowe w zielonych technologiach i zrównoważonych łańcuchach dostaw.
W ten sposób umowa staje się kluczowym projektem dla sektora transportu i logistyki – zarówno poprzez wzrost przepływów transportowych, jak i rosnące znaczenie Azji Południowo-Wschodniej jako globalnego węzła handlowego.
