Wielu celników oraz przedstawicieli ministerstw finansów i policji było sceptycznych, co do możliwości uszczelnienia systemu zaproponowanego w Konwencji TIR z 1949 roku. Obawiali się, że karnety TIR zamiast ułatwić transport, zachęcą przemytników do działania na wielką skalę.
Dlatego administracje celne nie przejawiały entuzjazmu wobec nowego rozwiązania. Przeważyła jednak opinia Francuzów, że stary system jest nieprzydatny w powojennych warunkach, należy poszukać nowych rozwiązań i dać im szansę wykazać swoją przydatność.
Pierwszy przewóz rzeczy samochodami przez granicę pod osłoną karnetu TIR odbył się 9 stycznia 1952 roku. Do końca roku IRU rozprowadziło jeszcze 3 tys. karnetów TIR.
Z czasem okazało się, że nie nastąpiła fala kontrabandy, a celnicy są w stanie skutecznie kontrolować należności dla skarbu państwa. W 1960 roku przewoźnicy wykorzystali 100 tys. karnetów! Dwa lata wcześniej Komisja Transportu Lądowego EKG ONZ przygotowała Konwencję TIR, która weszła w życie 1959 roku.
Ułatwienia w transporcie międzynarodowym przyniosły wzrost obrotów handlu zagranicznego i rozwój gospodarki kontynentu. Już w 1952 roku Europa przekroczyła poziom gospodarczego rozwoju zanotowany w 1938 roku. W dekadzie lat pięćdziesiątych średni wzrost gospodarczy krajów Europy Zachodniej sięgnął 3,9 proc., gdy w okresie przemysłowego boomu 1870-1913 wynosił on 2,7 proc.