Powodzenie działań wojennych zależy w znacznym stopniu do sprawności logistyki. Wojskowi obliczali, że dywizja na polu walki potrzebowała średnio dwóch pociągów zaopatrzenia dziennie. Do klęski niemieckiego Afrika Korps dowodzonego przez Erwina Rommla w Egipcie przyczynił się brak dostaw paliw i amunicji.
Według zachodnich obliczeń, dywizja piechoty podczas akcji w ruchu zużywała dziennie 140 tys. litrów benzyny, a zrobienie 10-metrowej wyrwy w zasiekach z drutu kolczastego za pomocą ognia artylerii pochłaniało 3 tony amunicji.
Te duże liczby trzeba jeszcze przeliczyć na setki dywizji i miliony obywateli powoływanych pod broń. Np. armia Stanów Zjednoczonych liczyła w maju 1945 roku 8,3 mln żołnierzy.
Paliwo dla wojska kosztowało miliony dolarów
Zmotoryzowane wojska wymagały przede wszystkim paliwa, które stanowiło 60 procent przewożonego na pole walki ładunku. Kwatermistrzostwo armii amerykańskiej tylko w 1944 roku wydało 87,3 mln dolarów na 4 miliardy litrów benzyn silnikowych.
Na pierwszą linie paliwo było przewożone ciężarówkami. Z braku cystern wojsko stosowało modele skrzyniowe i kanistry.
Transport paliwa na dłuższe odległości dokonywany był polowymi rurociągami. Właśnie one dostarczały paliwo z brytyjskich baz przez kanał La Manche do walczących wojsk Sprzymierzonych we Francji.
Shermany I i II Armii USA spalały 3,2 mln litrów benzyny dziennie. Przerzut polskiej I Dywizji Pancernej na dystansie 200 km pochłonął ponad 600 tys. litrów paliwa, które Kompania Zaopatrzenia wydała w 30 godzin. Wyczyn jest tym bardziej godny podkreślenia, że z braku cystern, nawet do masowych przewozów, używano powszechnie kanistrów!
W kolejnym odcinku Historii transportu w Trans.INFO:
O tym, dlaczego według słynnego amerykańskiego generała George’a Pattona ciężarówka była najcenniejszą bronią