Francuski rząd bacznym okiem obserwował poczynania niezależnych przewoźników autobusowych, którzy rozwijali się na warunkach kolei, które dyktowały ceny przewozów. Cena przewozu pasażera koleją na dystansie kilometra wynosiła we Francji w 1921 roku 6,11 centyma a pod koniec dekady wzrosła niemal dwukrotnie – do ponad 11 centymów.
Mimo szybkiego rozwoju komunikacji autobusowej, jej udział w pracy przewozowej nie osiągnął nawet 1 proc. rynku. W sezonie 1928/29 praca kolei francuskich wyniosła 8,2 mld pasażero-km, gdy autobusów zaledwie 32,4 mln.
Z autobusów często korzystały hotele, używając pojazdów do przewożenia gości na stację oraz krótkie wycieczki.
Po drugiej stronie Atlantyku autobusy nie zrobiły kariery
Samochodowe przewozy pasażerskie rozwijały się także w USA. W 1927 roku w Stanach Zjednoczonych działało 33 800 firm autobusowych, a każdego ranka 51,5 tys. autobusów szkolnych rozwoziło dzieci do szkół.
W przeciwieństwie do Europy przewoźnicy autobusowi zza Oceanu nigdy nie stali się potęgą. Na przeszkodzie ich rozwoju stanęła popularyzacja samochodu osobowego. W 1920 roku w Stanach Zjednoczonych zarejestrowanych było ponad 8 mln aut osobowych, zaś pięć lat później już blisko 17,5 mln. W tym czasie liczba autobusów doszła do 18 tys., zaś samochodów ciężarowych do blisko 2,6 mln.
Same amerykańskie autobusy były także odmienne od europejskich konstrukcji. Amerykańscy konstruktorzy chętnie sięgali po podwozia limuzyn, które po wydłużeniu przewoziły w komfortowych warunkach z dużą szybkością nawet kilkanaście osób. Europejscy inżynierowie nie mieli takich możliwości i wykorzystywali podwozia samochodów ciężarowych, choć dla zwiększenia komfortu zazwyczaj z dłuższymi piórami resorów i obniżonymi nad tylną osią ramami.
W kolejnym odcinku Historii transportu w Trans.INFO:
O tym, jak farmerzy przyczynili się do rozwoju transportu ciężarowego