Lata 20. poprzedniego wieku były czasem, gdy samochody ciężarowe udowodniły swoją przydatność w transporcie. W cywilnej gospodarce szybko stało się jasne, że na bliskie i średnie odległości ciężarówka jest konkurencyjna względem kolei.

Samochód był przede wszystkim od niej szybszy. Przy tak dużym zapotrzebowaniu na szybkie przewozy, młode firmy transportowe zamieniały konie na ciężarówki.

W sezonie 1920-21 kupiliśmy drugiego Benza z tego samego browaru. W 1927 roku nabyliśmy pierwszego Benza z napędem wałem kardana i elektrycznym oświetleniem. Używaliśmy go na dłuższych trasach” – wspominał niemiecki przewoźnik Wobst.

Niemiecki rynek przewozów od samego zarania regulowany był przepisami. 24 stycznia 1919 roku wszedł obowiązek uzyskiwania koncesji na wykonywanie przewozów samochodowych na transport osób i rzeczy. Pozwolenia na wykonywanie przewozów nie uzyskał nikt, kto zamierzał konkurować z Pocztą Niemiecką lub Kolejami Niemieckimi.

Niemieccy celnicy nie wzdrygali się przed łapówkami

Zmechanizowany transport zdobywał popularność także w innych krajach Europy. Holenderski przewoźnik drobnicy, który specjalizował się w transporcie cebulek tulipanów, J. van der Luyt w 1921 roku sprzedał konie i przesiadł się do ciężarowego Forda T. Podobnie jak jego niemiecki odpowiednik, zdecydował się już na powojenny model, z tylnym mostem przystosowanym do większych obciążeń niż stosowane w wojennych ambulansach.

Obok ciężkich, wojennych typów, na ulicach spotykało się także lżejsze modele dostawcze, jak ten dwutonowy Berliet.

Obok ciężkich, powojennych typów ciężarówek, na ulicach spotykało się także lżejsze modele dostawcze, jak ten dwutonowy Berliet.

Zaledwie 6 lat później, w 1927 roku po raz pierwszy Holender pojechał za granicę – do Niemiec. Wspominał, że przekroczenie granicy zajmowało cały dzień, a jako łapówkę dla niemieckich celników musiał dać pół kręgu żółtego sera.

W kolejnym odcinku Historii transportu w Trans.INFO:

O tym, jak na początku XX wieku rozwijał się transport samochodowy w Niemczech